Posts

Welkom hier op mijn blog

Een plek waar ik deel wat me aanraakt, beroert, uitnodigt en verandert. Mijn visies, perspectieven en levenservaringen die mogelijks anders zijn dan de jouwe. Dat ze je mogen aanraken en vernieuwen. Neem en ontvang wat jou uitnodigt. Tania Maria Vanhoof * anders dan anders

VAN TIJD TOT TIJD..

Nieuwe wegen dienen zich aan voor mij Iets dat zich al eens heeft laten zien om dan nu als een wolkbreuk zich aan te dienen. Om, alles wat nog dwarzit, als een intense regenbui uit me te laten stromen, diepe diepe tranen die vanzelf een weg vinden. En een pijn van verlaten zijn van heel, heel, heel lang geleden dat nu het zonlicht mocht zien. Om dan als vanzelf op een heel tedere manier aangeraakt te worden door een zo'n liefdevolle energie die me liefkoost en herhaaldelijk me laat voelen dat ik eindelijk me los mag maken uit een grip dat me al eeuwen (komt in me op) vasthoudt. Om dan nu daaraan voorbij te durven gaan om die prachtige, ingekerfde, houten deuren open te zien gaan. voor mij Een uitnodiging, een reikende hand dat me wenkt.. Kom maar, kom maar lieve. Ik ben hier, ik ben bij je. altijd al. Je mag nu openboeien. Die lieve, tedere energie die een imense kracht in zich draagt die me over ergens heen tilt om zacht te mogen landen, voorbij gelimitteerde mogelijkheden. Grenze

OKE, ALS IK GEEN DRAMA ZOU KIEZEN..

Image
wat is er dan nog mogelijk om uit te kiezen? Gisteren heb ik die kant gekozen dat ik gewend ben, om al het verdriet, de diepe pijn en alle standpunten over mezelf toe te laten die me als een vod doen voelen, uitgewrongen, klaar om weg te gooien. drama en toen kwam er de vraag.. als ik geen drama en trauma zou kiezen, welke keuzes heb ik dan nog? ik heb oneindig veel keuzes om uit te kiezen én ja.. de éné zit er al meer (leven) ingesleten dan de ander én.. gisteren zei iemand tegen mij: "en morgen is er een nieuwe dag" én die begon vandaag voor mij om 05 uur. Dus ja.. no more suffering. wat is er mogelijk voorbij aan 'afzien'? dus daar ben ik nu.. en ik zal niet zeggen dat ik nooit teruggrijp naar afzien, dat heeft ergens wel iets én.. EN wat als het ook gemakkelijk kan? wat als het plezierig kan zijn? VERANDERING. ergens merk ik een "dûh!" op. Hmm.. ik glimlach, want dat is de gewoonte die spreekt. dus ja, ik trok net een quote en het was er één van Leen Van

IK BEN GENOEG

Image
Slechts 3 woorden die me aanraken en die diep van binnen een verdriet naar boven halen als ik dit tegen mezelf zeg. Het doet iets met me. "Your true colors are beautiful like a rainbow.." hoor ik zingen en ik zit hier. Ik zit hier omdat de woorden stroomden, omdat ik het wilde schrijven, wilde delen het universum in als de erkenning dat ik me vandaag kut voel. Ik glimlach.. niet echt woorden dat ik gebruik maar alé bij deze.. Maanden ben ik hier niet meer geweest omdat ik schreef op facebook en nu ik daar niet meer kom, omarm ik opnieuw deze plek, die van mij, waar ik al vele 'stappen' heb liggen in de vorm van vele, vele, vele woorden.. Ik voel me dus aangeraakt. Ik ben op mezelf. Ik ben met mezelf en zou zo graag een arm om me heen voelen, een borst om tegenaan te rusten, een paar prachtige ogen waarin ik mezelf kan tegenkomen én de ander. .. like a rainbow.. Wat te doen als er iemand is die mij die arm wil geven, die borst vermoedelijk ook waar ik me tegaan wil vle

KLANKEN..

Image
" Per keer ik een hint opmerk, ik een vraag stel, krijg ik informatie aangereikt. Dominostukjes vallen tegelijkertijd en stoten weer andere opstellingen aan. Velden informatie. Het één wisselt het andere af. Alles in beweging en trekt mijn aandacht. " Met deze woorden sloot ik mijn laatste blogpost af een tijd geleden. Bovenstaande woorden zijn nog steeds van toepassing al verandert het landschap van transformatie zo af en toe. Ik ga nog steeds doorheen intense en oncomfortabele en ook vervullende stukken. De overgang van leven in controle naar leven in overgave is nog steeds gaande en toont me exact waar en wat ik mag loslaten om een leven in (meer) synchroniciteit te leven. Graag wil ik volgende post delen dat gisteren uit mijn vingers vloeide. Klanken beroeren mijn ziel, mijn binnenste.. piano hemels.. ik zit in de zon aan een tafelke op mijn terras met de wind die met mijn haren speelt en langs mijn wang streelt. Vogelkes op de achtergrond die hun klanken met me dele

Een domino effect..

Image
Een domino effect waar steentjes elkaar aanraken en in allerlei vormen omvallen.. vind ik mooi en fascinerend. Ik herinner me een groot event op tv waarbij verschillende kleuren in diverse vormen gelijktijdig uitrolden, omver vielen. Majesteus die beleving, awe!    (Domino KLM Worldrecord 1986 zo blijkt, kijk vanaf minuut 7:48) Zoals dat ervaar ik mijn leven, voortdurend in de vraag naar meer helderheid in mijn keuzes en mijn standpunten om bewuste(re) keuzes te maken om dichter bij mezelf te komen. Authentiek mijn waarheid in het moment kiezen. Zo vallen er dus stukjes op hun plek, raken ze andere stukjes aan en ontstaat een nieuw veld van informatie en helderheid, een overzicht zeg maar. Ont-dekte stukjes overleving, automatische piloot keuzes, onbewustzijn en anti-bewustzijn. Met het aanraken van die stukjes informatie, steentjes van waarde, zie ik in een rap tempo van waaruit ik me nog laat leiden en afleiden. Wat me beroert.. Spiegelingen.. Sinds 2 maanden en nog wat kom ik mezel

Voorbij aan het verhaal dat ik geen logo's kan ontwerpen..

Image
Afgelopen donderdag stelde ik mezelf de vraag of ik echt 'geen logo ontwerper' ben? Tot in jaren vertel ik mensen om me heen en mezelf in het bijzonder dat ik zo geen logo's kan creëren in korte tijd. Ik heb immers diverse situaties gecreëerd waar ik me onder druk gezet voelde, dichtklapte en voor overweldiging koos. Om dan overal en nergens afwezig in het moment te zijn, niet in staat om heldere keuzes te maken laat staan ontwerpen vanuit gemak. Door deze ervaringen geloofde ik dat ik alle tijd van de wereld nodig heb om een logo te creëren. Om überhaupt professioneel te zijn. Tot vorige week donderdag iemand me vroeg om een logo te ontwerpen voor zijn droom (buddy platform). Ik zei hem nog dat ik veel tijd nodig heb waarop hij iets later zei om maandag (vandaag dus) weer samen te zitten.   Wat als ik mezelf een verhaal vertel? Donderdag voelde ik me wat wiebelig, aangeraakt, kwestbaar en van mijne melk én juist toen vroeg hij mij om een gunst. In die energie wist ik dat i